3.Bölüm
“Usun Saltanatı”
Burada şair, insan aklının yükselişini sorgular.
“Us iki akımlıdır” diyerek, aklın doğayı ölçme ve söndürme gücünü anlatır. Şair artık bilincin soğuk evreninde konuşur: her şey “zorunluluk” içindedir. Doğa nesneleşmiştir, renkler ayrı düşmüştür. “Ey bilinç!” diye başlayan çağrı, bir ağıttır aslında—aklın krallığında duygunun ölümü üzerine.
İkinci parça, modern bilimin dünyayı tanıma biçimini hicveder. Gökyüzü artık bir “tanım”, bulut “tasarım”dır; elmanın düşüşü bile ½ gt²’ye indirgenmiştir. Şair, bilimin evreni “ölçüye” hapsedişine karşı, insanın eski bahçelere özlemini dile getirir.
Üçüncü bölümde “eller” simgesiyle doğaya yeniden dokunma arzusu belirir. Fakat eller artık ağaç değildir, adları değişmiştir. İnsan, doğayı kaybederken kendi kimliğini de yitirmiştir.
MELİH CEVDET ANDAY
