Bu sitede yayınlanan edebi metinlerin telif hakkı Ünal KARAHANA aittir . iznsiz kullanmayınız lütfen.
Şiirin ilk bölümü, zamanın en ilksel haline, varoluşun henüz söze kavuşmadığı bir döneme açılır. “Ağır bir zamanda sürekli ve anısız” ifadesiyle şair, başlangıcın yavaş ve sessiz doğumunu resmeder. Hayvanlar, ağaçlar, sabahlar, yıldızlar—tüm unsurlar insanın yokluğunda birbirini yaratır. Bu evren, mit öncesi bir evrendir.
İkinci parçada “böcek ve gök” arasındaki sınır erir; düş ile gerçek iç içe
ODYESUS
“Doğanın Aynasında İnsan”
Bu bölümde şiir, büyümenin, yani doğadan kopuşun acısını işler.
“Büyüdük çocukluğumuzdan, büyüdük tarihe usulca
Burada şair, insan aklının yükselişini sorgular. “Us iki akımlıdır” diyerek, aklın doğayı ölçme ve söndürme gücünü anlatır. Şair artık bilincin soğuk ..
Son bölüm, şiirin mitolojik katmanını açar. Odysseus’un yolculuğu, insanın doğadan ayrılıp yeniden ona dönme çabasının alegorisidir.
İlk parçada “kara gemi Okeanos ırmağından kurtulup tanrısal” diye başlayan
